Αγαπημένα μου αδέλφια,
Ευλογητός να είναι ο Θεός μας, ο πολυεύσπλαχνος και πλούσιος σε ευσπλαχνία, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
«Η Μαρία επέλεξε το καλύτερο μέρος, το οποίο δεν θα το πάρει». Αυτή η πρόταση ολοκλήρωσε τη σελίδα του Ευαγγελίου που ακούσαμε. Είναι μια φράση που για εμάς τους Χριστιανούς δείχνει και σηματοδοτεί αυτό που η καθημερινή χριστιανική ζωή μας θα πρέπει να είναι. Και τι είναι αυτό το καλύτερο μέρος; Για μας, ας αναρωτηθούμε τι είναι; Για εμάς τους Χριστιανούς αυτό το καλύτερο μέρος είναι ο ίδιος ο Χριστός. Και πώς και πότε ο Χριστός γίνεται το καλύτερο μέρος για εμάς; Και πού γίνεται ο Χριστός το καλύτερο μέρος για εμάς; Στην Εκκλησία, ή αν θέλετε στη χριστιανική μας ζωή στην Εκκλησία. Όταν καλωσορίζουμε και λαμβάνουμε μέσα μας τον Λόγο του, το Ευαγγέλιό του. Και το να τον καλωσορίσουμε σημαίνει να τον ακούσουμε και να τον κάνουμε κεντρικό κομμάτι της ζωής μας. Επομένως, για να καλωσορίσει τον Χριστό που είναι το καλύτερο μέρος, στο Ευαγγέλιό του, για να τον καλωσορίσει στα μυστήρια της Εκκλησίας, να τον καλωσορίσει στον αδελφό και την αδελφή του που χρειάζονται υλικά πράγματα ή ίσως μόνο μια λέξη συγχώρεσης, μια φιλική λέξη. Και πάνω είπα ότι λαμβάνω το καλύτερο μέρος στην Εκκλησία, γιατί ποτέ δεν μπορούμε μόνοι μας να έρθουμε να καλωσορίσουμε τον Χριστό στη ζωή μας.
Γιορτάζουμε σήμερα την εικοστή ογδόη Οκτωβρίου και ως εθνική μας εορτή για τους ηρωικούς αγώνες του λαού μας, υπέρ πίστεως και πατρίδος και ως θρησκευτική εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου. Tιμούμε και ευγνωμονούμε ιδιαίτερα την Παναγία για την μητρική προστασία της στους δίκαιους και ιερούς αγώνες του λαού μας, ικετεύοντας να βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό μας, και στις σημερινές και στις μελλοντικές αγωνίες μας και αγώνες μας. Μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας μας, αλλά και με όλους τους χριστιανούς της πατρίδας μας και η δική μας Καθολική Εκκλησία βυζαντινής παραδόσεως στην Ελλάδα πανηγυρίζει για τη μεγάλη αυτή εθνική μας και θρησκευτική εορτή. Ως Έλληνες Καθολικοί, ως λαός και ως Εκκλησία, επιθυμούμε να υπογραμμίσουμε ότι τα ιστορικά γεγονότα επιστρατεύουν τις δυνάμεις μας, μας ενώνουν, μας κάνουν να αισθανόμαστε τη δύναμη και τη χάρη του Κυρίου μας, μαζί με την προστασία της Μητέρας του, και δική μας Μητέρας. Η πανδημία που μας έχει πλήξει και εξακολουθεί να μας επηρεάζει, σε εμάς και σε όλη την ανθρωπότητα, μας κάνει να νιώθουμε αδύναμοι, με φόβο. Μας δυσκολεύει να συνεχίσουμε τις συνήθεις δραστηριότητές μας ως Εξάρχεια, ως Εκκλησία, ως ενορία. Παρά το φόβο, παρά την αδυναμία, παρά ίσως και την τεμπελιά που μπορεί να μας χτυπήσει, σας προτρέπω σήμερα με πίστη και δύναμη, να συνεχίσετε τη χριστιανική μας ζωή στην εκκλησία, παρακολουθώντας επιμελώς τους λειτουργικούς εορτασμούς, κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή. Όχι από το σπίτι στο διαδίκτυο (αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τους αρρώστους!), αλλά στην εκκλησία, ανάμεσα σε αυτούς τους όμορφους και αγαπημένους τοίχους μας που σας έχουν υποδεχτεί και σας καλωσορίζουν πάντα με αγάπη. Η σημερινή κατάσταση γίνεται για όλη την ανθρωπότητα, και για μας τους χριστιανούς, τους καθολικούς χριστιανούς στην Ελλάδα, μία στιγμή δοκιμασίας, ίσως και απογοήτευσης και φόβου. Και εμείς οι χριστιανοί, με την «παρρησία» και την εμπιστοσύνη των παιδιών του Θεού, αναρωτιόμαστε μαζί με τον ψαλμωδό: “Μέχρι πότε Κύριε;” Δεν είμαστε δειλοί, ούτε άνθρωποι με λίγη πίστη μάλλον υψώνουμε τη φωνή μας, φωνάζουμε προς τον Κύριο αυτήν την προσευχή μας: “Μέχρι πότε Κύριε;”
Είναι σωστό να αναρωτιόμαστε στην προσευχή μας: “Μέχρι πότε Κύριε;” Συνειδητοποιούμε ότι η απάντηση βρίσκεται στον ίδιο τον Κύριο, στα δικά του χέρια, και στη θεία του πρόνοια για μας. Αλλά η απάντηση βρίσκεται και σ’εμάς τους ίδιους, στον τρόπο με τον οποίο ζούμε αυτούς τους μήνες, που είναι τόσο μακρόχρονοι, πως ζούμε τα εμπόδια μέσα σε τόσα περιβάλλοντα, που τηρούμε τις επιταγές (τα προληπτικά μέτρα), που μας επιβάλλονται από τις αρμόδιες αρχές; Είθε ο Κύριος να μας χορηγήσει το σύντομο αυτό τέλος της πανδημίας. Είθε να μας αξιώσει να είμαστε άντρες και γυναίκες προσευχής, συμφιλίωσης, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε τον πλησίον μας με ανοιχτή ματιά, με τη ματιά της καρδιάς, τη ματιά του Ευαγγελίου. Δυσκολίες, προβλήματα, αγώνες υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Αλλά δεν θα λείχει ποτέ και η εμπιστοσύνη μας στον Θεό και στη μητρική μεσιτεία της Θεοτόκου, στους συνεχιζόμενους καθημερινούς αγώνες μας, ως Έλληνες και ως Χριστιανοί, και επίσης ως Έλληνες όχι εκ γενετής (είμαστε Ουκρανοί, Χαλδαίους, Ρουμάνοι… και πολλοί άλλοι), ότι εδώ στην Ελλάδα δουλεύουμε, εδώ στην Ελλάδα ζούμε, εδώ στην Ελλάδα προσπαθούμε να είμαστε και θέλουμε να είμαστε άνδρες και γυναίκες του Ευαγγελίου, της φιλανθρωπίας και της συμφιλίωσης. Και αυτό, για μία ζωή ειρηνική και δίκαιη, μία ζωή δώρο Θεού μία ζωή πιστότητας στη θρησκεία μας και στην πατρίδα μας Αμήν!
+ Ο ΚΑΡΚΑΒΙΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Αποστολικός Έξαρχος