(Εβρ. 9, 11-14. Μκ. 10, 32-45)
Ευλογητός να είναι ο Θεός μας, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Πολυαγαπημένα μου αδέλφια,
Η σαρακοστιανή μας πορεία μας έφερε ήδη στην Πέμπτη Κυριακή.
Ζήσαμε ήδη πέντε εβδομάδες του καιρού της νηστείας, όπως ονομάζεται αυτή η χρονική περίοδος ωραία και δεσμευτική, την οποία ο Κύριος μας δίνει, για να μας οδηγήσει μαζί του και με τη συντροφιά του, και με την καθοδήγησή του, όπως μας είπε το σημερινό Ευαγγέλιο. Θυμηθείτε ότι τη σαρακοστιανή αυτή πορεία την δεχθήκαμε από μιας αρχής, για να τη ζήσουμε ως μία μεγάλη κατήχηση πάνω στην ίδια τη χριστιανική μας ζωή, για την χριστιανική μας ζωή.
Την κατήχηση αυτή συνεχίζεται και σήμερα από το Ευαγγέλιο το οποίο ακούσαμε και δεχθήκαμε. Το Ευαγγέλιο αυτό είναι για μας λόγος ζωής, λόγος κοφτερός όπως ένα σπαθί με διπλή κόψη, το οποίο διεισδύει βαθιά, μέχρι τα σωθικά μας, στη χριστιανική ζωή μας, και μας ζωοποιεί.
Η προς Εβραίους επιστολή σε καθεμία από τις Κυριακές της Τεσσαρακοστής υπήρξε ένα αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο μας εισήγαγε στη μελέτη του μυστηρίου του Χριστού, ως ιερέα και ως θύματος, ο οποίος συγκεντρώνει όλες τις υποσχέσεις της Παλαιάς Διαθήκης, και τις εκπληρώνει στον εαυτό του, στο μυστήριο του Σταυρού του και της Αναστάσεως του.
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ακούσαμε ότι Αυτός, ο Χριστός προσφέροντας το αίμα του, πρόσφερε άσπιλο τον εαυτό του για να εξαγνίσει την συνείδησή μας, ώστε να υπηρετήσουμε τον ζώντα Θεό. Σταματώ για μία στιγμή στο κείμενο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου, το οποίο ακούσαμε. Το κείμενο έχει δύο καλά διακρινόμενα μέρη:
Στο πρώτο μέρος του κειμένου, ο Ιησούς ανεβαίνει στην Ιερουσαλήμ, ακολουθούμενος από τους μαθητές του, οι οποίοι μένουν κατάπληκτοι, και μάλιστα έντρομοι διότι μονάχα στους δώδεκα μαθητές του προλέγει αυτό που θα συμβεί στην Ιερουσαλήμ, δηλαδή το τίμιο πάθος, τον θάνατό του και την Ανάστασή του. Κατά κάποιο τρόπο ο Κύριος παραδίδει ήδη στους μαθητές του το μυστήριο της σωτηρίας μας.
Στο δεύτερο μέρος του κειμένου, ακούσαμε το αίτημα των δύο αδελφών, του Ιακώβου και του Ιωάννη, να καθίσουν δίπλα στον Χριστό, όταν Αυτός θα έρθει στη δόξα του. Έπειτα η αγανάκτηση των Δώδεκα, και επομένως η μεγάλη κατήχηση του Χριστού για την εξυπηρέτηση, για κάθε εξυπηρέτηση αλλά προπάντων για τη χριστιανική εξυπηρέτηση την οποία οφείλουμε να προσφέρουμε ως χριστιανοί.
Ο Ιησούς προτείνει στους δικούς του, σε όλους εμάς, την ανάγκη να είναι υπηρέτες (μικροί), και έτσι να γίνονται μεγάλοι, να είναι σκλάβοι (τελευταίοι), και έτσι να είναι πρώτοι. Και γι’ αυτήν την κατάσταση η οποία είναι αναγκαία για τον καθένα μας, ο Ίδιος ο Ιησούς προτείνεται ως παράδειγμα, γιατί ήρθε όχι για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει, δίνοντας τη ζωή του για την σωτηρία των πολλών.
Ποια είναι η διδασκαλία την οποία εμείς οι ιερείς, και εμείς οι λαϊκοί χριστιανοί μπορούμε να βγάλουμε από το σημερινό Ευαγγέλιο;
Υπογραμμίζω δύο διδασκαλίες:
Πρώτα πρώτα ότι η χριστιανική μας πορεία, ενώ ανεβαίνουμε κι εμείς μαζί με τον Χριστό προς την Ιερουσαλήμ, αν και κατεχόμαστε από κατάπληξη και φόβο, πιστεύουμε σ’ αυτόν θανόντα και αναστάντα και γνωρίζουμε ότι μας απελευθερώνει και μας δυναμώνει. Η πορεία μας και η δράση μας ως χριστιανοί θα μας ρίξουν πολλές φορές στην κατάπληξη, στις αβεβαιότητες, ίσως ή και με βεβαιότητα στους φόβους.
Αλλά πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι Αυτός πηγαίνει μπροστά μας, προηγείται αποφασιστικά, δεν μας αφήνει μόνους, και μας υπόσχεται τη σωτηρία, μέσα στο μυστήριο του Σταυρού Του και της Αναστάσεως Του. Μέσα στο μυστήριο της φαινομενικής του ήττας, Αυτός νικά και μας δίνει τη ζωή.
Η σύντομη και συνοπτική ομολογία πίστεως την οποία μας έδωσε το σημερινό Ευαγγέλιο είναι αυτή: «ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί … θα τον καταδικάσουν σε θάνατο, θα τον χτυπήσουν και θα τον φτύσουν, θα τον σκοτώσουν αλλά μετά από τρεις μέρες Αυτός θα αναστηθεί». Aυτή η πίστη δόθηκε και σ’ όλους εμάς, οι οποίοι πλησιάζουμε στον ετήσιο εορτασμό του Πάσχα, αλλά αυτή την ομολογία πίστεως οφείλουμε να τη ζούμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Στην ανάβασή του λοιπόν προς την Ιερουσαλήμ ο Κύριος βαδίζει μαζί μας, βαδίζει στο πλευρό μας.
Τη δεύτερη διδασκαλία την οποία λαβαίνουμε από το σημερινό ευαγγέλιο τη βρίσκουμε στο δεύτερο μέρος του κειμένου. Από την αίτηση των δύο αδελφών να συμμεριστούν τη δόξα του Διδασκάλου τους, ο Χριστός βρίσκει την ευκαιρία για να διδάξει τους μαθητές του, αυτό που πρέπει να χαρακτηρίζει τη δράση τους, όπως και τη δράση κάθε χριστιανού, του κάθε μέλους της Εκκλησίας: την εξυπηρέτηση. Το να καθίσουν μαζί με τον Χριστό στη δόξα του, είναι ένα δώρο του Θεού. Επομένως η εξυπηρέτηση, η διακονία την οποία ο Κύριος ζητά από τον καθένα μας, πρέπει να γίνεται ως εξής:
Να ενεργούμε δωρεάν, τόσο όταν δίνουμε όσο και όταν λαβαίνουμε, χωρίς να έχουμε αξιώσεις. Η δωρεάν εξυπηρέτηση μας ως χριστιανοί τόσο όταν δίνουμε, όσο και όταν λαβαίνουμε θα ανοικοδομήσει την κοινότητά μας, την οικογένειά μας, την ενορία μας: και μονάχα οι αξιώσεις μας (για οτιδήποτε πράγμα ή για οποιαδήποτε ανταμοιβή) θα μπορέσουν να γκρεμίσουν το εκκλησιαστικό μας ανοικοδόμημα, την οικογένειά μας, την κοινότητά μας των οποίων θεμέλιο είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Να ενεργούμε με χαρά, μία χαρά που είναι συνέπεια της δωρεάν εξυπηρετήσεως μας, ξεκινώντας από τον ίδιο το λόγο του Ιησού, ο οποίος υπόσχεται μεγάλη ευτυχία περισσότερη στο να δίνουμε παρά στο να λαβαίνουμε.
Να ενεργούμε με αυτοθυσία, γιατί εξυπηρετώ και προσφέρω συχνά σημαίνει απαρνούμαι κάτι το δικό μου. Η εκκλησιαστική μας εξυπηρέτηση έχει αυτήν τη διάσταση της απαρνήσεως και της θυσίας.
Να ενεργούμε με συνειδητοποίηση ότι κάνουμε αυτό που Εκείνος, ο Κύριός μας, μας ζήτησε να κάνουμε, ότι Αυτόν υπηρετούμε, ότι είμαστε δικοί του διάκονοι.
Επομένως η χριστιανική εξυπηρέτηση σημαίνει μίμηση του Χριστού, στην αφοσίωση προς τους συνανθρώπους μας, προς την κοινότητά μας, προς την ενορία μας, προς την Εξαρχία μας, προς την οικογένειά μας… ξεκινώντας πάντοτε από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό.
Αγαπημένα μου αδέλφια, κατά τη σημερινή Κυριακή η βυζαντινή παράδοση μας προτείνει το παράδειγμα της Αγία Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία δέχθηκε το δώρο της χάριτος του Χριστού στη μεταστροφή της, στην προσευχή της, στην μετάνοιά της. Θέλω να υπογραμμίσω μονάχα ένα σημείο της μορφής της: μετά από την αμαρτωλή ζωή της ως πόρνη στην Αλεξάνδρεια, η Μαρία ταξίδεψε στην Ιερουσαλήμ, και εκεί ακριβώς στις πύλες του Αγίου Τάφου, στον τόπο της Αναστάσεως του Κυρίου, ακριβώς εκεί λαβαίνει το δώρο της μεταστροφής, το δώρο της νέας ζωής. Ο Αναστημένος Ιησούς την μεταστρέφει σε νέο δημιούργημα.
Είθε ο Κύριος πολυέλεος και πολυεύσπλαχνος, να μας κάνει το δώρο να υποδεχθούμε σήμερα τη χάρη του, την άφεση των αμαρτιών μας, την ανάστασή μας, είθε να μας αξιώσει να ζούμε την καθημερινή ζωή μας με τις εξυπηρετήσεις μας ως ιερείς, ως χριστιανοί, με παράδειγμα και πρότυπο τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος δεν ήρθε για να εξυπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει. Και με τον τρόπο αυτό είθε να αξιωθούμε μία μέρα να καθίσουμε μαζί Του, στην δόξα του, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν
+ Ο Καρκαβίας Εμμανουήλ
Αποστολικός Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος