29 ΙΟΥΝΙΟΥ – ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

Σήμερα είναι η γιορτή των Αγίων Ενδόξων Πανευφήμων και Πρωτοκοκυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Δύο μεγάλων Αγίων και διαφορετικών μεταξύ τους, τους οποίους κάλεσε ο Κύριος να κηρύξουν το ίδιο χαρμόσυνο μήνυμα της αγάπης και της σωτηρίας.

Είναι πολύ δύσκολο μέσα σε λίγες γραμμές να περιγράψουμε τις κορυφαίες προσωπικότητες αυτών των Αγίων της πρώτης Εκκλησίας, που υπήρξαν οι δύο μεγάλοι φωστήρες, και Κορυφαίοι Απόστολοι της Εκκλησίας του Χριστού. Γι’ αυτό θα περιοριστούμε στα σημαντικότερα.

Ο Πέτρος γεννήθηκε στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, οι οποίοι και οι δύο ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ.

Κατοικούσε στην Καπερναούμ, ήταν έγγαμος, αλλά δε γνωρίζουμε τίποτα για τη γυναίκα του και ο Χριστός, όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο, θεράπευσε την πεθερά του.

Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη Γεννησαρέτ, συνάντησε τους δύο αδελφούς, Πέτρο και Ανδρέα, οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Τους κάλεσε να Τον ακολουθήσουν για να γίνουν «αλιείς ανθρώπων» και αυτοί αμέσως, αφήνοντας τα δίχτυα και την οικογένεια τους Τον ακολούθησαν.

Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος και ορμητικός, με δυναμικό χαρακτήρα και πολύ ζήλο, που ακολουθούσε πάντα το Χριστό για να μεταφέρει τα μηνύματα Του στους άλλους Αποστόλους και πάντα παρών στις σπουδαίες και κρίσιμες στιγμές της αποστολικής περιοδείας του Διδασκάλου. Παρόλα αυτά, ο χαρακτήρας του τον παρέσυρε σε πράξεις δειλίας, όπως εκείνο της άρνησης του Χριστού κατά το Πάθος Του.

Όμως έκλαψε πικρά γι’ αυτό του το ολίσθημα, μετανόησε ταπεινώθηκε, και ομολόγησε την αγάπη του στον Κύριο. Κι αφού ο Κύριος, μετά την Ανάσταση Του, με μια τριπλή ερώτηση «Σίμων, γιέ του Ιωνά, μ’ αγαπάς;», τον προκαλεί προκειμένου να δοκιμάσει την αγάπη Του προς αυτόν, διαπιστώνει την ειλικρινή του αγάπη και την πιστότητα του, τον εμπιστεύεται και του αναθέτει τη διαδοχή Του στο κολέγιο των Αποστόλων:«Βόσκε τα αρνιά μου, ποίμαινε τα πρόβατα μου». (Ιω,21,15).

Όταν όμως ο Πέτρος είχε ομολογήσει τη θεότητα του Χριστού, ο Κύριος του είχε πει: «Μακάριος είσαι Σίμων, γιε του Ιωνά, γιατί αυτό δε σου το αποκάλυψε άνθρωπος, αλλά ο ουράνιος Πατέρας μου. Κι εγώ λέω σ’ εσένα πως εσύ είσαι ο Πέτρος και πάνω σ’ αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την εκκλησία μου, και δε θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του Άδη. Θα σου δώσω τα κλειδιά που ανοίγουν την πόρτα της βασιλείας των ουρανών και ότι κρατήσεις ασυγχώρητο στη γη θα είναι ασυγχώρητο καις στους ουρανούς, και ότι συγχωρήσεις στη γη θα είναι συγχωρημένο και στους ουρανούς» (Μτ 16, 17-19).

Μετά την Ανάσταση του Χριστού στην ιστορία της πρώτης Εκκλησίας ο Πέτρος πρωτοστατεί στην ιστορία της πρώτης Εκκλησίας, όταν υπέδειξε σε κοινή σύναξη των πιστών να εκλέξουν τον αντικαταστάτη του Ιούδα, προεδρεύει στη συνέλευση των Αποστόλων, παίρνει το λόγο την ημέρα της Πεντηκοστής και κηρύττει το Χριστό, μεταστρέφοντας χιλιάδες λαού και βαπτίζοντας 3.000 κόσμο.

Ο Πέτρος ήταν απλός άνθρωπος που είχε κληρονομήσει την Ιουδαϊκή πίστη από την οικογένεια του και την καλλιέργησε στη συναγωγή της Γαλιλαίας, όπου συνυπήρχαν διαφορετικές φυλές.

Άρχισε την αποστολική του δράση από την Ιουδαία κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού σε πολλές περιοχές. Στον Πόντο, στη Γαλατία, στην Καππαδοκία, την Ασία, τη Βιθυνία και ίδρυσε την Εκκλησία της Αντιόχειας. Όπου περνούσε και κήρυττε το Χριστό βάπτιζε και χειροτονούσε πρεσβυτέρους και επισκόπους σε πολλά μέρη.

Έφθασε μέχρι τη Ρώμη όπου συνελήφθη και υπέμεινε το σταυρικό μαρτύριο επί Νέρωνος, στις 29 Ιουνίου, μεταξύ 64-67. Ζήτησε να τον σταυρώσουν ανάποδα γιατί θεωρούσε τον εαυτόν του ανάξιο να υπομείνει παρόμοιο μαρτύριο με αυτό του Χριστού. Ενταφιάστηκε στον Βατικάνειο Λόφο, που αργότερα χτίστηκε η μεγαλοπρεπής Βασιλική του Αγίου Πέτρου και τώρα ο Τάφος του εντοπίζεται κάτω από την κεντρική Αγία τράπεζα του Ναού. Εκεί βρίσκεται μέρος των λειψάνων του, ενώ η Κάρα του βρίσκεται στον άγιο Ιωάννη το Λατερανό της Ρώμης και οι αλυσίδες φυλάσσονται στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου « Δεσμών» της Ρώμης. Έγραψε δύο Καθολικές Επιστολές πολύ σπουδαίες.

Ο Παύλος γεννήθηκε το 8 μ.Χ. στην Ταρσό της Κιλικίας αλλά δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για την παιδική του ηλικία και την οικογένεια του. Ήταν Ρωμαίος πολίτης με μεγάλη μόρφωση την οποία απέκτησε στην Ταρσό και στην Ιερουσαλήμ, τόσο που κατά την απολογία του ο Φήστος του φώναξε δυνατά:»Είσαι τρελός, Παύλε! Τα πολλά σου γράμματα σ’ έφεραν στην τρέλα!».

Μιλούσε απταίστως την Ελληνική γλώσσα, και ήταν μαθητής του πλέον φημισμένου διδασκάλου της εποχής, του Γαμαλιήλ, ενός θεολόγου του Νόμου του Μωυσή, και ήταν πολύ ζηλωτής. Ήταν σύγχρονος του Ιησού, αλλά δεν τον είχε ποτέ συναντήσει

Υπήρξε σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το μίσος του Παύλου εναντίον των ομοεθνών του χριστιανών πήγαζε αφ’ ενός από τον μέχρι φανατισμού ζήλο του για την Ιουδαϊκή θρησκεία, αφ’ ετέρου δε από την αγάπη του προς το Ιουδαϊκό έθνος, το οποίο είχε επιλεγεί από το Θεό να επιτελέσει σπουδαίο έργο στην ιστορία της Θείας οικονομίας.

 Από μεγάλη αγάπη και ζήλο για την Ιουδαϊκή παράδοση  κατεδίωκε την καινούρια κοινότητα των χριστιανών.

 Όταν το 36 μ.Χ. περίπου πήγαινε στη Δαμασκό για να καταδιώξει τους Χριστιανούς, έγινε κάποιο θαύμα κοντά στη Δαμασκό, και μέσα σε ένα απρόσιτο φως, άκουσε τη φωνή του Ιησού να τον ρωτά: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις;» (Πρ. 9,4).

Τότε κατάλαβε ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ζωντανός, και ο αληθινός Μεσσίας. Μεταστράφηκε βαπτίστηκε πήρε το όνομα Παύλος και έγινε ο ζηλωτής και ένθερμος Απόστολος των εθνών που κήρυξε το ευαγγέλιο του Κυρίου στα πέρατα της οικουμένης. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα καθ’ ότι ο Κύριος τον προόριζε να γίνει «σκεύος εκλογής για να φέρει το όνομα Του ενώπιον των εθνών, των βασιλέων και των Ισραηλιτών» (Πρ. 9, 15).

Ο Κύριος χρησιμοποίησε κυρίως τον Παύλο για να ελευθερώσει τον κόσμο από τις αλυσίδες του παλαιού νόμου και να φέρει το μήνυμα της σωτηρίας σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Με τα ταξίδια και τις ταλαιπωρίες του Παύλου ο Χριστός διαδόθηκε στην Ασία και την Ευρώπη φτάνοντας μέχρι τη Ρώμη σε ολόκληρη τη Μεσόγειο πιθανόν και μέχρι την Ιβηρική χερσόνησο. Γι’ αυτό και ονομάζεται Απόστολος των Εθνών.

Ίδρυσε την Εκκλησία της Ελλάδος και έγραψε 14 υπέροχες Επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε, γραμμένες στα Ελληνικά και μάλιστα σε κάποιες απ’ αυτές  απευθύνεται σε συμπολίτες μας, όπως στους Κορίνθιους και στους  Θεσσαλονικείς.

Ο Παύλος κηρύττει παντού με πάθος το Χριστό και θέλει κάθε χριστιανός όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «Τώρα πια δε ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπο μου ο Χριστός» ( Γαλ.2,20). Και ακόμα: «του Χριστού είναι όλα και ο Χριστός τα διέπει όλα» (Κολ.3,11).

Πολλά έχουμε να πούμε για τον Άγιο Παύλο, μα είναι ατέλειωτα. Στις Πράξεις των Αποστόλων και στις Επιστολές του μπορούμε να βρούμε πολλά ακόμη για τη ζωή και το έργο του.

Το κοινό που έχουν οι δύο Κορυφαίοι Απόστολοι είναι η ζεστή και δυνατή πίστη στο Χριστό. Ο Πέτρος Ομολόγησε τη θεότητα του Ιησού: «Εσύ είσαι ο Μεσσίας ο Υιός του αληθινού Θεού» (Μτ.16,16) και ο Παύλος ομολόγησε ότι στο Χριστό μόνο «κατοικεί σωματικά όλη η θεότητα» (Κολ. 2,9) και μυστικώς η χριστιανική πίστη είναι το μυστήριο του Θεού, ο οποίος Θεός, «φανερώθηκε ως άνθρωπος, το Πνεύμα απέδειξε ποιος ήταν, φανερώθηκε στους αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, Τον πίστεψε ο κόσμος, αναλήφθηκε με δόξα» (Α´ Τιμ. 3,16).

Και οι δυο είχαν την ίδια περίπου εμπειρία της μετάνοιας. Ο μεν Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές το Χριστό, και ύστερα έκλαψε πικρά, (Λκ. 22,62) ο δε Παύλος, εδίωκε την Εκκλησία του Χριστού, αλλά μετά τη μεταστροφή του την αγάπησε και εργάστηκε γι’ αυτή μέχρι θανάτου.

Και οι δύο έχουν κοινή και δυνατή αγάπη για το Χριστό και την εκκλησία Του.

 Ο Πέτρος ομολογεί ότι η Εκκλησία είναι θεμελιωμένη επάνω στην πέτρα δηλαδή επάνω στην ομολογία της θεότητας του Ιησού Χριστού (Μτ. 16, 13-20) και ομολογεί ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που ενώνει μέσα στην Εκκλησία τους Ιουδαίους με τους άλλους λαούς του κόσμου: «Ελάτε λοιπόν, κοντά σ’ αυτόν που είναι το ζωντανό λιθάρι, το οποίο, ενώ αποδοκιμάστηκε από τους ανθρώπους, έχει εκλεγεί από το Θεό κι αποδείχτηκε ανεκτίμητο. Ελάτε κι εσείς να χρησιμοποιηθείτε σαν ζωντανά λιθάρια στο χτίσιμο του πνευματικού ναού, στο οποίο θα υπηρετείτε ως ιερατείο άγιο, προσφέροντας θυσίες πνευματικές, ευπρόσδεκτες στο Θεό δια του Ιησού Χριστού» (Α´ Πτ. 2, 4-5).

Ο Παύλος δείχνοντας την αγάπη του για το Χριστό λέει: «Τι λοιπόν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Μήπως τα παθήματα, οι στενοχώριες, οι διωγμοί, η πείνα, η γύμνια, οι κίνδυνοι, ή ο μαρτυρικός θάνατος; Σύμφωνα με τη Γραφή: Για σένα πεθαίνουμε όλη την ημέρα. Μας μεταχειρίζονται σαν πρόβατα που τα πάνε για σφαγή. Εμείς όμως βγαίνουμε νικητές μέσα απ’ όλες αυτές τις δυσκολίες με τη βοήθεια του Χριστού, ο οποίος μας αγάπησε. Και είμαι πραγματικά βέβαιος πως ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε κάτι άλλο είτε στον ουρανό είτε στον Άδη, ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού για μας, όπως αυτή φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού χριστού του Κυρίου μας» (Ρωμ. 8, 35-39).

Τέλος οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος έχουν κοινό και το μαρτύριο τους στη Ρώμη, την εποχή των διωγμών του αυτοκράτορα Νέρωνα εναντίον των χριστιανών το έτος 67, το οποίο γιορτάζεται την 29 Ιουνίου. Στο τέλος της ζωής τους και οι δύο αυτοί Απόστολοι, γίγαντες της χριστιανικής μας πίστης, βρίσκονται στη Ρώμη, όπου Άγγελος Κυρίου αποκαλύπτει στον Πέτρο το μαρτυρικό του τέλος. Αλλά και ο Παύλος ένιωθε ότι έφθασε η ώρα. Γράφει στον Τιμόθεο: «έφτασε ο καιρός να φύγω απ’ αυτόν τον κόσμο. Αγωνίστηκα τον ωραίο αγώνα, έτρεξα το δρόμο ως το τέλος, φύλαξα την πίστη. Τώρα πια με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης» (Β´ Τιμ. 4, 6-8).

Επί Νέρωνος, συλλαμβάνονται και οι δυο και οδηγούνται για ανάκριση. Και ο μεν Πέτρος καταδικάζεται σε σταυρικό θάνατο με το  κεφάλι προς τα κάτω για να ατενίζει τον ουρανό όπου τον περιμένει ο Κύριος στην ουράνιο Βασιλεία Του. Ο δε Παύλος αποκεφαλίζεται στην Όστια Οδό, και όπως θέλει η παράδοση, η αποτμηθείσα κεφαλή του αναπήδησε τρεις φορές στο έδαφος απ’ όπου ανάβλυσαν τρεις πηγές.

Η Κάρα του Αγίου Παύλου βρίσκεται στη Βασιλική του Αγίου Ιωάννου του Λατερανού στη Ρώμη. Μέρος των λειψάνων του βρίσκονται στον  Ναό του Αγίου Παύλου εκτός Τειχών. Η αλυσίδα και το ραβδί του βρίσκονται στο παρεκκλήσιο «Φιόρι» της Ρώμης.

Ας είναι λοιπόν και για μας, οι Κορυφαίοι Απόστολοι, φάροι ενότητας και φωτός της πίστης μας, ώστε με τη δύναμη του λόγου τους και της δικής τους  πίστης, να δυναμώνουν και τη δική μας πίστη και να φωτίζουν τη ζωή μας στα σκοτάδια του σημερινού κόσμου, και να μας βοηθούν να είμαστε κι εμείς ζηλωτές ιεραπόστολοι του Ευαγγελίου, γιατί ο κόσμος μας έχει σήμερα, περισσότερο από ποτέ ανάγκη από τη δύναμη του πνευματικού λόγου.

Αδ. Θεοδοσία Ρούσσου ΜΠ

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup