Την προηγούμενη Κυριακή εορτάσαμε την Αγία Πεντηκοστή. Το Άγιο Πνεύμα, υπό μορφή πύρινων γλωσσών, κατέβηκε και σκήνωσε στους Αποστόλους και σε ολόκληρη την Εκκλησία. Και το αποτέλεσμα αυτής της πλημμυρίδας του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία είναι οι Άγιοι Πάντες, των οποίων τη Σύναξη τελούμε σήμερα. Οι Άγιοι Πάντες είναι τα παιδιά του Θεού στη θριαμβεύουσα Εκκλησία. Είναι οι κληρονόμοι της Βασιλείας του Θεού. Είναι ακόμα οι ναοί του Αγίου Πνεύματος, είναι το οικοδόμημα του Θεού που βρίσκεται πάντα σε διαρκή κοινωνία με την Αγία Τριάδα, επομένως βρίσκονται μέσα στο φως του Θεού. Όπως ξέρουμε και θυμόμαστε από την κατήχησή μας, όλη η συμπεριφορά του χριστιανού, δηλαδή του βαπτισμένου, πρέπει να είναι αγία, επειδή Άγιος είναι ο Θεός και ο πιστός δεν έχει άλλη επιλογή στη γη από το να δοξάζει, με τη ζωή του, τον Τριαδικό Θεό, ο οποίος αποκαλύφθηκε ως η πληρότητα της αγάπης και της αγιότητας. Η αγιότητα των αγίων, όμως, είναι σχετική, με την έννοια πως δεν είναι μια απλή μίμηση της αγιότητας του Θεού, αλλά μια συμμόρφωση της ζωής τους προς τη ζωή του Ιησού Χριστού.
Ο άνθρωπος γίνεται άγιος ζώντας μέσα στην Εκκλησία, που είναι το Μυστικό Σώμα του Χριστού, όπως την ονομάζουν οι άγιοι Πατέρες μας. Η αγία Εκκλησία με τα Μυστήρια της αγιάζει τον άνθρωπο: πρώτα με το άγιο Βάπτισμα, που ο άνθρωπος, από κληρονόμος του προπατορικού αμαρτήματος, μεταβάλλεται σε παιδί της βασιλείας του Θεού. Πραγματικά με την τριπλή κατάδυση στα αγιασμένα ύδατα συμμετέχει στο θάνατο και στην ταφή του Χριστού και με την ανάδυσή του ανασταίνεται μαζί με τον Αναστημένο Χριστό και ζει μια νέα ζωή. Ακόμα, με το άγιο Χρίσμα, ο κάθε βαπτιζόμενος ζει την Πεντηκοστή του και λαμβάνει τα επτά δώρα του Αγίου Πνεύματος που, σύμφωνα με τη Διδασκαλία της Εκκλησίας, είναι η Σοφία, η Σύνεση, η Βουλή, η Ανδρεία, η Γνώση, η Ευσέβεια και ο Φόβος του Θεού. Με αυτό τον τρόπο του ανοίγεται ο δρόμος προς την αγιότητα, γίνεται στρατιώτης και αθλητής του Χριστού. Παίρνει δύναμη για τον αγώνα του στη ζωή κατά του διαβόλου και για την απόκτηση της θέωσης. Και όταν από ανθρώπινη αδυναμία, αμαρτάνει, υπάρχει το μυστήριο της μετανοίας, δηλαδή το Μυστήριο της Εξομολόγησης που εξαλείφει όλα τα αμαρτήματα και καθιστά τον πιστό λευκό, όπως ακριβώς μετά το Βάπτισμα.
Υπάρχει το ιερό Ευχέλαιο για να θεραπεύει την ψυχή και το σώμα από τις ασθένειες. Ο γάμος, με την υπομονή και την υποχώρηση μεταξύ των συζύγων δημιουργεί το κύτταρο της κοινωνίας, επομένως της Εκκλησίας. Και βέβαια, το κέντρο όλων αυτών των Μυστηρίων είναι η θεία Ευχαριστία. Ο χριστιανός βαπτίζεται, μυρώνεται, εξομολογείται, για να κοινωνήσει το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού. H θεία Κοινωνία, είναι απαραίτητη προϋπόθεση αγιότητας. Η θεία Λειτουργία είναι η αυθεντική έκφραση της Εκκλησίας. Όπου τελείται η θεία Λειτουργία, εκεί είναι η Εκκλησία, άρα εκεί τελειούται και φανερώνεται. Μέσω της θείας Λειτουργίας και της θείας Κοινωνίας ο Χριστός, ο απόλυτα Άγιος, μεταδίδεται στους πιστούς και τους μεταβάλλει σε αγίους. Γίνεται ο μεγάλος κάτοικος της ύπαρξης του πιστού. Έτσι μπορούμε και εμείς να γινόμαστε άγιοι, παρ’ όλους τους πειρασμούς και τα διάφορα προβλήματα που συναντούμε στη ζωή.
Άνθρωποι λοιπόν, ήταν όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, που σήμερα εορτάζουμε, ήταν όμοιοι και αμαρτωλοί σαν και εμάς. Αλλά με μια διαφορά: έμαθαν να ζούνε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μυσταγωγικά και αδιάλλακτα και ο καθένας τους το βίωσε με την υπομονετική τελείωσή του μιμούμενος το Χριστό. Επομένως ως χριστιανοί, βαπτισμένοι στο Όνομα της Αγίας Τριάδος, πρέπει και εμείς να βιώνουμε στη ζωή μας το Ευαγγέλιο, και όσον αφορά τη συμπεριφορά μας σε αυτή τη γη, να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι στην καθημερινότητα της ζωής μας για να επιτρέψουμε στο Άγιο Πνεύμα να κατοικεί εντός μας και να καλλιεργούμε το πνεύμα του Χριστού μέσα μας, ώστε να καρποφορεί η Αγάπη, η Χαρά, η Ειρήνη, η Υπομονή, η Μακροθυμία, η Καλοσύνη, η Χρηστοήθεια, η Αγαθότητα, η Πίστη, η Πραότητα, η Εγκράτεια και η Αγνότητα. Γιατί αυτοί είναι οι δώδεκα καρποί του Αγίου Πνεύματος.
πΒΚ