Την 25η Φεβρουαρίου, A´ Κυριακή των Νηστειών, την ημέρα που η Ανατολική Εκκλησία εορτάζει την ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της αναστυλώσεως των αγίων και σεπτών εικόνων, όπου οι Μεγάλες Πατερικές μορφές ανέλαβαν να υπερασπίσουν την ορθή πίστη και διατύπωσαν το ορθό δόγμα με προσοχή και ευλάβεια, επέλεξε ο Σεβασμιότατος Εμμανουήλ, Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος, να απονείμει το εκκλησιαστικό οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη στον εφημέριο του Καθεδρικού Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος, Πατέρα Βησσαρίωνα Κουότση.
Η τελετή της χειροθεσίας σεμνή και απέριττη, μέσα σε κλίμα κατάνυξης και πνευματικής ανάτασης άρχισε κατά τη Θεία λειτουργία, αμέσως μετά τη Δοξολογία και ακολούθησε την πιο κάτω τάξη:
Σταθείς ο Σεβασμιότατος Εμμανουήλ στο μέσον της Ωραίας Πύλης και πλαισιωμένος από τους Πατέρες της Ελληνορρύθμου Κοινότητος της Αγίας Τριάδος, δέχτηκε το νεαρό ιερέα αφού πρώτα έκανε τρεις μεγάλες μετάνοιες.
Ο Αρχιερέας επικαλέστηκε το Άγιο Πνεύμα:
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, Βασιλεῦ προαιώνιε, ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ ἀρχηγέτης τῆς λογικῆς μάνδρας, ὁ τὴν ψυχὴν θέμενος ὑπὲρ τῶν ἰδίων προβάτων. ὁ εἰπών. ἔνθα ἂν ὧσι δὺο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν. Αὐτὸς καὶ νῦν ἐπιφοίτησον τῇ συνελεύσει ταύτη διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος, καὶ τὸν παρόντα δοῦλόν σου Βησσαρίωνα τὸν προχειρισθέντα εἰς Ἀρχιμανδρίτην, δόκιμον καὶ ἐξαίρετον ἀνάδειξον ἱερατικὸν προϊστάμενον τοῦ ἱεροῦ τούτου ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος τῶν Ἑνωτικῶν. Κατεύθυνον αὐτοῦ τὰς ὁδούς, φώτισον τὴν διάνοιαν, καὶ τὸν θεῖόν σου φόβον ἐμφύτευσον τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Ὥστε ἀμέμπτως, καὶ κατὰ τὸ ἅγιόν σου θέλημα πολιτεύεσθαι, πιστῶς τε καὶ ἐν ἀληθείᾳ ἐξυπηρετεῖν ταῖς χρείαις τῆς Ἱερᾶς ταύτης Ἑλληνικῆς Καθολικῆς Ἐξαρχίας, παντὶ σθένει τὰ συμφέροντα προθυμούμενος. Τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ τὸ σῶμα διατήρησον ἐκ πάσης ἐπηρείας, καὶ κληρονόμον ποίησον τῆς Βασιλείας σου. Ὅτι σὺ εἶ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν, καὶ προσκύνησιν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Στη συνέχεια, αφού επικαλέστηκε τον Κύριο, ο Αρχιερέας, παρέδωσε το επιγονάτιο στον ιερέα απαγγέλλοντας τον ψαλμό 44, 4-5: «Περίζωσαι τὴν ροµφαίαν σου ἐπὶ τὸν µηρόν σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει σου καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πρᾳότητος καὶ δικαιοσύνης, καὶ ὁδηγήσει σε θαυµαστῶς ἡ δεξιά σου. Πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Ὁ Ἀρχιερεὺς, λέγει: ΆΞΙΟΣ!
Ο λαός: ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!
Μετά του παρέδωσε το Σταυρό λέγοντας: «Όστις θέλει ὀπίσω µου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω µοι. Πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». (Μκ 8, 34)
Ὁ Ἀρχιερεὺς, λέγει: ΆΞΙΟΣ!
Ο λαός: ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!
Τέλος του παρέδωσε το επανωκαλύµµαυχο λέγοντας: «Ἔξω τῆς παρεµβολῆς τὸν ὀνειδισµὸν τοῦ Χριστοῦ φέροντες. Πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». (Εβρ. 13,13)
Ὁ Ἀρχιερεὺς, λέγει: ΆΞΙΟΣ!
Ο λαός: ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!
Ακολούθησε η ομιλία του Πατέρα Βησσαρίωνα ο οποίος με πολλή συγκίνηση είπε τα εξής:
Ενώπιον Θεού και ανθρώπων, στέκομαι ταπεινά, Σεβασμιότατε, σεβαστοί Πατέρες, σεβαστές Αδελφές Μοναχές, αγαπημένοι μου γονείς και αδελφές, συγγενείς και φίλοι, και ευλογημένε του Κυρίου λαέ, για να λάβω από τα χέρια σας, Σεβασμιότατε, τη χειροθεσία του Αρχιμανδρίτη της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας που μου αποδίδετε σήμερα σ’ αυτόν τον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος. Ευγνωμονώ το Θεό για το ανεκτίμητο δώρο της ιεροσύνης που μου έδωσε ο φιλεύσπλαχνος Κύριος, και που, παρ’όλη την αναξιότητά μου, με κατέστησε λειτουργό και οικονόμο των φοβερών και αχράντων μυστηρίων Του.
Σεβασμιότατε, γνωρίζω πως τα εκκλησιαστικά οφίκια που λαμβάνουμε εμείς οι κληρικοί έχουν τιμητική αξία ως ένδειξη εκτίμησης και ευγνωμοσύνης για την παρεχόμενη υπηρεσία, αλλά δίνονται επίσης για να ενθαρρύνουν τους κληρικούς ώστε να είναι όλο και περισσότερο ζηλωτές στα ιερατικά και ποιμαντικά τους καθήκοντα, επειδή ο ίδιος ο Χριστός μας λέει πως δεν ήρθε στον κόσμο για να Τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή Του λύτρα για όλους. Αυτό, μάλιστα, το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη προϋποθέτει περισσότερη πνευματική άσκηση, προσφορά και υπέρβαση του εαυτού μας, ταπεινή μαρτυρία και απαιτεί τον επιστήθιο σταυρό σαν διαρκή υπενθύμιση αυτού του αγώνα.
Ομολογώ ειλικρινά πως αισθάνομαι δέος και μεγάλη ευθύνη αλλά και μεγάλη χαρά και ευτυχία που ο Κύριος με καλεί να Τον υπηρετώ σε αυτό τον Αμπελώνα της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας, που πάντα θαύμαζα, γιατί από την ίδρυσή της επιτέλεσε μεγάλο και σημαντικό έργο στην πραγματοποίηση της ύστατης επιθυμίας του Χριστού «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν». Θαύμαζα πάντα τον πλούτο και την πνευματικότητα αλλά και το σημαντικό ενωτικό έργο που επιτελούσαν οι προκάτοχοί Σας Αρχιερείς και όλοι οι Πατέρες της Εξαρχίας, με τις γνώσεις, τα έργα, και όλο το πνευματικό τους οικοδόμημα και κατόρθωσαν να καταστήσουν την Εξαρχία, μεγάλη και γνωστή ανά τον κόσμο για το οικουμενικό της έργο, αλλά και το οικουμενικό της πνεύμα.
Σεβασμιότατε, επιθυμώ να Σας εκφράσω τα ειλικρινή μου αισθήματα σεβασμού, υιικής αγάπης και την ευγνωμοσύνη μου γιατί από την πρώτη στιγμή μου δείξατε εμπιστοσύνη, με δεχθήκατε με αισθήματα πατρικής αγάπης, με εντάξατε στο ιερατείο της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας, με διορίσατε εφημέριο αυτού του Καθεδρικού και Ενοριακού Ναού της Αγίας Τριάδος, και εφόσον τώρα με θεωρείτε αντάξιο Ιερέα και συνεργάτη Σας, αποφασίσατε να με χειροθετήσετε Αρχιμανδρίτη της Εκκλησίας του Χριστού. Εκτιμώντας απεριόριστα το ήρεμο και μειλίχιο του χαρακτήρα Σας, τη βαρύτητα του θεολογικού Σας λόγου και το άγρυπνο πατρικό Σας ενδιαφέρον να επιτελούμε το κάθε τι με τάξη και με θεάρεστο τρόπο για τη μεγαλύτερη δόξα του Κυρίου μας, την πνευματική μας καλλιέργεια αλλά και εκείνη των ενοριτών μας και συνανθρώπων μας γενικά, υπόσχομαι πως από μέρους μου, θα εντείνω τις προσπάθειές μου για να εκτελώ με μεγαλύτερη πάντα πιστότητα και αφοσίωση τα ιερατικά και ποιμαντικά μου καθήκοντα και πάντα σύμφωνα με το οικουμενικό πνεύμα της Εξαρχίας.
Ευχαριστώ θερμά όλους τους συναδέλφους μου, τους Πατέρες της Εξαρχίας που, από την πρώτη στιγμή της αφίξεώς μου στην κοινότητα, με δέχθηκαν με τόση αδελφική αγάπη και είναι πάντα κοντά μου και πρόθυμοι να με βοηθήσουν σε ότι έχω ανάγκη. Το ίδιο κι εγώ θα είμαι πάντα κοντά τους.
Ευχαριστώ τις αγαπητές μου Αδελφές Μοναχές της Παμμακαρίστου Θεοτόκου, οι οποίες με αγαπούν, με στηρίζουν πάντα, με έχουν αγκαλιάσει με μητρική αγάπη από τότε που ήμουνα παιδί, και είναι πάντα στο πλευρό μου και βέβαια μου συμπαρίστανται για το καλό της Εξαρχίας και της Ενορίας.
Αισθάνομαι επιτακτική την ανάγκη να ευχαριστήσω τους πολυαγαπημένους μου γονείς για το πολύτιμο δώρο της ζωής, μα ιδιαίτερα της χριστιανικής ζωής που μου χάρισαν. Για το παράδειγμα χριστιανικής πιστότητας, για τις θυσίες τους και το μόχθο τους, για την ανεκτίμητη προσφορά τους σε μένα, για την οικογενειακή αγάπη και γαλήνη που φρόντιζαν να βασιλεύει πάντα μέσα στην οικογενειακή εστία που συντέλεσε τα μέγιστα στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου και της ιερατικής μου κλήσης. Τα χέρια τους μου έδειχναν πάντα το σωστό δρόμο και τα μάτια τους με έμαθαν να βλέπω φως ακόμα και μέσα στα σκοτάδια. Η στοργική τους αγκαλιά ήταν για μένα η πρόγευση της τρυφερής αγκαλιάς της Μητέρας Εκκλησίας. Μαζί τους, ευχαριστώ ολόθερμα τις δύο, κατά σάρκα, αδελφές μου που πορευτήκαμε, χέρι με χέρι, αγαπημένα, μαζί, την παιδική μας ηλικία και είναι πάντα στο πλευρό μου με την προσευχή τους και την αδελφική τους συμπαράσταση και με στηρίζουν στη ζωή μου.
Ευχαριστώ τους καλούς και πιστούς μου φίλους που είναι πάντα κοντά μου, με βοηθούν στις δύσκολες στιγμές μου, και χαίρονται μαζί μου για τις όμορφες στιγμές της ζωής μου.
Δε θέλω να παραλείψω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πνευματικούς μου πατέρες και διδασκάλους, σε όσους είναι στη ζωή και σε όσους βρίσκονται ήδη στην αιωνιότητα. Εκείνοι μου δίδαξαν την οδό της αρετής και της αγάπης, και με έμαθαν να αγαπώ την Εκκλησία του Χριστού και να θυσιάζομαι γι’ Αυτήν.
Τέλος, ευχαριστώ, όλους τους αγαπητούς ενορίτες της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας και τους συνεργάτες μας γενικά, που αγαπούν το Ενωτικό μας έργο και συμμερίζονται μαζί μας τις δυσκολίες και τις αγωνίες μας, καθώς και το πνεύμα της Εξαρχίας που δεν είναι άλλο από εκείνη την ύστατη επιθυμία του Χριστού «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν».
Θερμές ευχαριστίες προς όλους εσάς, αγαπητοί αδελφοί που ήλθατε σήμερα εδώ να συμπροσευχηθείτε μαζί μου ώστε ο Κύριος να με ενισχύει πάντοτε με τη θεία του Χάρη στην αποστολική μου διακονία και το Άγιο Πνεύμα να μου δίνει φως και δύναμη.
Με άπειρη ευγνωμοσύνη, επικαλούμαι τη Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, την Παμμακάριστο Θεοτόκο στην οποία τρέφω ιδιαίτερη ευλάβεια και αγάπη και την ευχαριστώ για όλες τις χάρες και τις ευεργεσίες που έχει κάνει στη ζωή μου. Την ευχαριστώ που μου κάνει και τούτη τη χάρη. Να γίνω κι εγώ σκαπανέας στον αμπελώνα του μεγάλου έργου της ενώσεως της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας.
Σεβασμιότατε, εκφράζοντας σε Σας ακόμη μια φορά τις θερμές και ειλικρινείς μου ευχαριστίες, ανανεώνω και την υπόσχεση, ότι θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις που μου ζητάει η Μητέρα Εκκλησία, και θα τελώ με ευσέβεια και πιστότητα τα Άχραντα μυστήρια του Χριστού, προς δόξαν Θεού, για τον εξαγιασμό του χριστιανικού λαού, σύμφωνα με την Αγία Ανατολική Βυζαντινή Παράδοση της Εκκλησίας. Σας υπόσχομαι, επίσης, ότι θα υπακούω στις κατευθύνσεις Σας, και θα φυλάσσω την αγία Παρακαταθήκη της Αγίας Μητέρας Εκκλησίας, ώστε να αναγγέλλω με πιστότητα και σταθερότητα το Λόγο του Ευαγγελίου σε όλη την Ενοριακή μας Κοινότητα υπέρ της σωτηρίας των ψυχών και θα εργάζομαι με αφοσίωση και σοφία στο ιερό Ενωτικό έργο, «ἵνα ᾖ ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν».
Σεβασμιότατε, εύχεστε!
Ο Ναός της Αγίας Τριάδος ήταν κατάμεστος από κόσμο. Ενορίτες, συγγενείς και φίλοι ήρθαν να τιμήσουν με την παρουσία τους και να εκδηλώσουν το σεβασμό και την αγάπη τους στο νεαρό Λευίτη που ακούραστος και με περισσό ζήλο εργάζεται στον Αμπελώνα του Κυρίου, έχοντας βαθιά ριζωμένη μέσα του την ύστατη επιθυμία του Κυρίου μας ««ἵνα πάντες ἓν ὦσιν».
Στην πρώτη θέση διακρίναμε τους γονείς του και την αδελφή του τη Μοναχή να συμμετάσχουν στη χαρά του παιδιού τους και να συμπροσευχηθούν για δύναμη και φως στον αγώνα της ιερατικής του αποστολής.
Στο τέλος της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, που τη χορωδία διηύθυνε ο π. Αθανάσιος Αρμάος με μυσταγωγία και ευλάβεια, μέσα στον κατάμεστο Ιερό Ναό, σύμφωνα με το Τυπικό, έγινε η λιτάνευση των Ιερών Εικόνων και αναγνώστηκε από το Σεβασμιότατο η καθιερωμένη Ευχή. Κατά τη λιτάνευση προηγούντο τα παιδάκια του κατηχητικού και όλο το εκκλησίασμα έψαλλε: «Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν κόσμον».
Με έναν αδελφικό χαιρετισμό και νυστήσιμο κέρασμα προς όλους μικρά δωράκια, και επαναλαμβανόμενες ευχαριστίες προς όλους, εκ μέρους του π. Βησσαρίωνα έληξε η λαμπρά τελετή, ευχαριστώντας το Θεό για το μεγάλο δώρο του Θεού: ένα νέο ζηλωτή ιερέα να διακονεί στον Αμπελώνα του Κυρίου σε τόσο δύσκολες εποχές.
Δοξασμένο να είναι το Άγιο Όνομα Σου Κύριε!
Α.Θ.Ρ.