22 Νοεμβρίου 2020 – ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΛΟΥΚΑ

22 Νοεμβρίου 2020 – ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΛΟΥΚΑ

 (Ἐφεσ. 2,14-22 * Λκ. 12,16-21)

 

Ἀπολυτίκιον – Ἦχος βαρύς.

Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον, ἠνέωξας τῷ Ληστῇ τὸν Παράδεισον, τῶν Μυροφόρων τὸν θρῆνον μετέβαλες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις κηρύττειν ἐπέταξας. Ὅτι ἀνέστης Χριστὲ ὁ Θεός, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς -Ἦχος δ´.

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς – Ἦχος δ’.

Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

* * * * *

         Ευλογημένος είναι ο Θεός μας, συμπονετικός και γεμάτος έλεος, τώρα και για πάντα και εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν

Αγαπητοί μου, την ημέρα της Κυριακής, στην οποία ο Αναστάντας Κύριος μας καλεί να Τον δοξάσουμε, και να ακούσουμε τον Λόγο Του, συμμετέχοντας στα Άγια Θεϊκά Του Μυστήρια, καλούμαστε να υψώσουμε τη φωνή μας με έναν ύμνο ευχαριστιών προς αυτόν, ο οποίος ενσαρκώθηκε για μας, φτωχός, ώστε να μας εμπλουτίσει με τα δώρα του. Το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής μας παρουσιάζει την παραβολή του πλούσιου ανθρώπου που συσσωρεύει συνεχώς αγαθά και τελειώνει με τη φράση: «Έτσι συμβαίνει σε αυτούς που συσσωρεύουν πλούτη για τους εαυτούς τους και δεν εμπλουτίζουν τον εαυτό τους μπροστά στο Θεό».

Τι σημαίνει να είσαι πλούσιος ενώπιον του Θεού; Ποιος είναι ο πλούτος που ευχαριστεί τον Κύριο; Η παραβολή του Ευαγγελίου περιγράφει την κατάσταση, και τον συλλογισμό αυτού του ανθρώπου στον οποίο όλα πάνε καλά και προφανώς η ζωή του κυλά χωρίς προβλήματα. Ένας άνθρωπος όμως κλειστός, σκεπτόμενος μόνο τον εαυτό του – όπου όλα τα ρήματα του κειμένου είναι σε χρόνο μέλλοντα και πρώτο πρόσωπο: «εγώ, θα κατεδαφίσω, εγώ θα οικοδομήσω, εγώ θα συγκεντρώσω» … Σταμάτησε – προειδοποιεί το Ευαγγέλιο – αυτή τη νύχτα θα πάρουν τη ζωή σου. Ποιος είναι ο πλούτος ο ευχάριστος στον Θεό; Υπάρχει πλούτος στον Θεό ή για τον Θεό;

Η πραγματικότητά μας όπως ξέρουμε είναι με τόσους πολλούς τρόπους εύθραυστη.  Το ευαγγέλιο έλεγε: αυτή την ίδια νύχτα … δηλαδή, χωρίς προειδοποίηση ο Κύριος είναι παρών στη ζωή μας. Πλούτος στον Θεό ή για τον  Θεό, ή αν θέλετε “που μας κάνει να κοιτάξουμε τον Θεό”, είμαστε εμείς οι ίδιοι, η χριστιανική μας ζωή, όχι αυτό που έχουμε αλλά αυτό που είμαστε, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Μια απαιτητική και εύθραυστη ζωή ταυτόχρονα, αλλά είναι η μόνη που μας επιτρέπει να συσσωρεύουμε … Τι; Αγάπη, συγχώρεση, συμφιλίωση, ευαγγέλιο. Και όλα αυτά που είμαστε, τα οποία συσσωρεύουμε είναι το δώρο του Κυρίου. Και αυτά τα δώρα που προέρχονται από αυτόν γίνονται ο πλούτος μας.

Και ο καρπός; Από τα δώρα Του, από τον πλούτο μας; Γίνετε Χριστιανοί και βοηθήστε τους άλλους να γίνουν Θεός, ή να στραφούν προς τον Θεό μας που σταυρώθηκε και ανήλθε.

         Στον Χριστό τότε ο Θεός μας κάνει πλούσιους. Πλούσιους σε τι; Ή, αν θέλετε, επιστρέφοντας στην αρχική ερώτηση, ποιος είναι ο πλούτος ευχάριστος στον Θεό; Ποιος είναι ο πλούτος μας; Ο πλούτος μας είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Και τι σημαίνει να έχεις τον Χριστό ως μοναδικό πλούτο; Σημαίνει να είσαι πλούσιος στο ευαγγέλιό Του, ώστε να περπατάμε πάνω του, δηλαδή με χάρη, κακή σε κακοποίηση, υπερηφάνεια, εκδίκηση, αμαρτία και πλούσια φιλοδωρήματα, συγχώρεση, συμφιλίωση.

         Ζητάμε από τον Κύριο να βρούμε τον πλούτο του Ευαγγελίου Του, για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια μέρα την  κληρονομιά που μας έχει υποσχεθεί, να χαρούμε μαζί Του και να καθίσουμε μαζί Του στη Βασιλεία του Πατέρα και το Άγιου Πνεύματος εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν

+ Ο Καρκαβίας Εμμανουήλ

Αποστολικός Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος

—————————————————————————————————————————–

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

(Ἐφεσ. Β´ 14-22)

Ἀδελφοί, Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ)

Αδελφοί, ο Χριστός πραγματικά είναι για μας η ειρήνη. Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους ένα λαό και γκρέμισε με το σταυρικό του θάνατο ό,τι σαν τείχος τούς χώριζε και προκαλούσε έχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε δηλαδή τον ιουδαϊκό νόμο των εντολών και των διατάξεων, για να δημιουργήσει με το έργο του από τα δύο εχθρικά μέρη, από τους Ιουδαίους και τους εθνικούς, μία νέα ανθρωπότητα, φέρνοντας την ειρήνη. Κι αφού θανάτωσε με το σταυρό του την έχθρα, ένωσε τους δύο πρώην εχθρούς σε ένα σώμα και τους συμφιλίωσε με το Θεό. Έτσι, ο Χριστός ήρθε κι έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης σ’ εσάς τους εθνικούς, που ήσασταν μακριά από το Θεό, και σ’ εσάς τους Ιουδαίους, που ήσασταν κοντά του. Πραγματικά, δια του Χριστού μπορούμε μ’ ένα πνεύμα και οι δύο, εθνικοί και Ιουδαίοι, να πλησιάσουμε τον Πατέρα. Δεν είστε, λοιπόν, πια ξένοι και χωρίς δικαιώματα, αλλά ανήκετε στο λαό του Θεού, στην οικογένεια του Θεού. Προστεθήκατε κι εσείς στο οικοδόμημα που έχει θεμέλιο τους αποστόλους και τους προφήτες, κι ακρογωνιαίο λίθο αυτόν τον ίδιο το Χριστό. Μ’ αυτόν ολόκληρο το οικοδόμημα δένεται και μεγαλώνει, ώστε να γίνει ναός άγιος για τον Κύριο. Ο Κύριος οικοδομεί κι εσάς μαζί με τους άλλους, για να γίνετε πνευματική κατοικία του Θεού.

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

(Λκ ΙΒ1621) 

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταῦτην · ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.

(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ)

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή: «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου τα χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. Τότε εκείνος σκεφτόταν και έλεγε: “τι να κάνω; Δεν έχω μέρος να συγκεντρώσω τα γεννήματά μου! Αλλά να τι θα κάνω”, είπε. “Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες για να συγκεντρώσω εκεί όλη τη σοδειά μου και τ’ αγαθά μου. Μετά θα πω στον εαυτό μου: τώρα έχεις πολλά αγαθά, που αρκούν για χρόνια πολλά· ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε”. Τότε του είπε ο Θεός: “ανόητε. Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά, λοιπόν, που ετοίμασες σε ποιον θα ανήκουν;”». Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του με ό,τι θέλει ο Θεός».

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup