ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ – 4 Ιουνίου 2017

Ευλογημένος να είναι ο Θεός μας, ο οποίος μας κάνει το δώρο του Αγίου Πνεύματος, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.

«Ευλογητός εί Χριστέ, ο Θεός ημών: ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το Άγιον και δι’ αυτών οικουμένην σαγηνεύσας. Φιλάνθρωπε  δόξα σοι»

Αγαπημένα μου αδέλφια το τροπάριο αυτό, το οποίο ψάλαμε στο τέλος του εσπερινού, και θα το ψέλνουμε μέχρι το τέλος της περιόδου της Πεντηκοστής, περιλαμβάνει όλο το μυστήριο το οποίο σήμερα επιτελούμε δηλαδή το Δώρο, το μεγάλο Δώρο Εκείνου, τον οποίο η βυζαντινή θεία λατρεία επικαλείται, λέγοντας «Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας… ο Θεός των αγαθών, και ζωής Χορηγός….»

Επιθυμώ να υπογραμμίσω μία φράση, την οποία ακούσαμε δύο φορές: Εμύησες τους μαθητές σου σε ξένες γλώσσες, ώστε με αυτές να ανακηρύξουν εσένα, τον αθάνατο Λόγου του Θεού…. Και στο τροπάριο που αναφέραμε μία άλλη φράση «ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας…» και ακόμα ένα άλλο τροπάριο ψέλνει «αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξας, αλιείς θεολόγους ανέξειξας».

Με την εικόνα αυτών των εκφράσεων η θεία λατρεία φανερώνει το μεγάλο αυτό δώρο του Αγίου Πνεύματος: τους ψαράδες τους έκανε θεολόγους τους έκανε ικανούς να μιλούν γι’ Αυτόν. Αυτή η ανάδειξη σε θεολόγους, η οποία δόθηκε στους ψαράδες, στους μαθητές, στον καθένα από μας διαμέσου του βαπτίσματος, πραγματοποιείται με τρεις τρόπους: το Άγιο Πνεύμα μας κάνει ικανούς να μιλούμε για Αυτό, με Αυτό και εν Αυτώ.

Τι σημαίνει ότι μας κάνει ικανούς να μιλούμε για Αυτό? Το δώρο τους Αγίου Πνεύματος, το οποίο λαβαίνουμε στα ιερά μυστήρια της ολοκληρωτικής χριστιανικής μυήσεως, μας αξιώνει να μιλούμε για τον Θεό, να κηρύττουμε στους ανθρώπους τη σωτηρία την οποία μας έφερε ο Χριστός, ο Υιός του Πατέρα και Κύριός μας, το Άγιο Πνεύμα σ’ αυτό το κήρυγμα μας δίνει τη δύναμή του, μας δίνει τη σοφία του στη διατύπωσή του, αξιώνοντάς μας να το κηρύττουμε στους ανθρώπους με όλη την ομορφιά του και με όλη την αλήθεια του, μας δίνει το θάρρος του και την αφιέρωσή μας σ’ Αυτό. Με αυτήν την έννοια όλοι εμείς, ψαράδες πρέπει να γίνουμε θεολόγοι , και ο λόγος μας πρέπει να είναι αποκλειστικά Εκείνος, ο Κύριός μας και το Ευαγγέλιό του.

Τι σημαίνει ότι μας κάνει ικανούς να μιλούμε με Αυτό? Το δώρο του Αγίου Πνεύματος μας κάνει ανοικτούς για τη συνάντηση με τον Κύριο, στην προσευχή μας δωρίζει (γεννά μέσα μας), τον πόθο της προσευχής. Αυτή είναι μία θεμελιώδης άποψη της ζωής μας, ως χριστιανοί, θα είμαστε κήρυκες  του Ευαγγελίου εάν (και μόνο τότε), η ζωή μας έχει μία συνάντηση ακατάπαυστη, ταπεινή και προσωπική μαζί Του, στην προσευχή. Μια προσευχή η οποία, όπως μας το υποδείχνει και ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, είναι ένα δώρο του Αγίου Πνεύματος: Πραγματικά δεν γνωρίζουμε πως πρέπει να προσευχόμαστε, αλλά αυτό το Πνεύμα μεσιτεύει για μας με στεναγμούς που δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια…. Και ακόμα ο Απόστολος Παύλο συνεχίζει: «ελάβατε το Πνεύμα της υιοθεσίας ως παιδιών του Θεού, χάρη στην οποία υψώνουμε τη φωνή μας: Αβά, Πατέρα».

Τι σημαίνει, τελικά, ότι μας κάνει ικανούς να μιλούμε εν Αυτώ? Δεν εννοώ άλλο, παρά να υποδείξει ότι Εκείνος πρέπει να μιλήσει, να φανερωθεί σ’ εμάς, διαμέσου ημών. Η ομιλία μας, η δραστηριότητά μας, ως χριστιανοί, (το βάθος της καρδιάς μας) πρέπει να εμποτιστούν, να γεμίσουν από Αυτόν από τον Κύριο. Το να ευαγγελίζουμε την ομιλία μας, τη δραστηριότητά μας, δηλαδή το να ευαγγελίζουμε τα βάθη της καρδιάς μας, είναι πράγμα κουραστικό και πολλές φορές δύσκολο, για τον καθένα μας είναι ένα δώρο: αλλά ένα δώρο το οποίο οφείλουμε να το ζητούμε, να το δεχόμαστε και να το φανερώνουμε. Πολλές φορές θα χρειαστεί να κάνουμε μία δύσκολη πορεία: ίσως θα είμαστε ικανοί να μιλούμε καλά για Εκείνον, ακόμα και για το Ευαγγέλιο και με το Ευαγγέλιο: ίσως θα είμαστε και πρόθυμοι σε μία πορεία προσευχής αλλά δεν θα είναι πάντοτε εύκολο να ενεργούμε «εν Αυτώ», να είμαστε άνθρωποι  του Ευαγγελίου, δηλαδή άνθρωποι της αλήθειας, της συγνώμης, της συμφιλίωσης, της αγάπης.

            Αγαπημένα μου αδέλφια, κατά τη στιγμή της επικλήσεως, στη Θεία Λειτουργία ο ιερέας παρακαλεί, προσεύχεται, ικετεύει τον Θεό να στείλει το Άγιο του Πνεύμα σ’ εμάς και στα παρόντα Δώρα. Για ποιο σκοπό όμως?

Ώστε τα Δώρα αυτά να γίνουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ώστε για μας να γίνουν εξαγνισμός της ψυχής, άφεση αμαρτιών, κοινωνία του Αγίου Πνεύματος με άλλες λέξεις: ώστε να γίνουμε κι εμείς σώμα και αίμα του Χριστού. Ας ζητήσουμε κι εμείς σήμερα με ιδιαίτερο τρόπο, ώστε το δώρο του Αγίου Πνεύματος να δημιουργήσει σ’ εμάς μία νέα καρδιά, μια καρδιά πραγματικά χριστιανική. Ας μη κουραζόμαστε ποτέ να ξαναρχίζουμε την πορεία μας ως χριστιανοί. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να αναδημιουργείται καθημερινά από το Άγιο Πνεύμα.

Στο τέλος αυτής της Θείας Λειτουργίας θα υψώσουμε τις τρεις μεγάλες ευχές της γονυκλισίας, γονατιστοί, όχι τόσο σε ένδειξη μετανοίας, αλλά περισσότερο σε ένδειξη ταπεινής υπόκλισης, για να υποδεχθούμε, και να γίνουμε δεκτοί από το Άγιο Πνεύμα, τον Κύριο και Ζωοδότη.

«Ευλογητός ει Χριστέ, ο Θεός ημών: ο πανσόφους τους αλιείες αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το Άγιον   και δι’ αυτών την οικουμένην σαγηνεύσας. Φιλάνθρωπε, δόξα σοι».

            Είθε ο Κύριος να κάνει και σε όλους εμάς το ίδιο δώρο, Αυτός που βασιλεύει μαζί με τον Πατέρα και με το Πνεύμα το Άγιο και Ζωοποιό, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

+ Σεβ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Αποστολικός Έξαρχος

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup