Η Μεταμόρφωση του Κυρίου

Ευλογημένος να είναι ο Θεός μας, ο μοναδικός καλός, πολυέλαιος και πολυεύσπλαχνος,

τώρα και πάντοτε, και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν!

 Πολυαγαπημένα μου αδέλφια: τελούμε σήμερα την εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, σε τούτο το παρεκκλήσιο, το οποίο ακριβώς είναι αφιερωμένο στη μεγάλη αυτή γιορτή του βυζαντινού λειτουργικού έτους.

Η ευαγγελική περικοπή της Μεταμορφώσεως μας παρουσιάζει τρεις σπουδαίες όψεις, οι οποίες ενδιαφέρουν και όλους εμάς.

Πρώτη: είναι ο Κύριος, ο οποίος ανεβαίνει στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί, μαζί με τους τρεις μαθητές του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Δεν ανεβαίνει μόνος του, αλλά μαζί με τους μαθητές του.

Δεύτερη: ο Κύριος, ο οποίος στην παρουσία των τριών μαθητών του, του Πέτρου του Ιάκωβου και του Ιωάννη μεταμορφώνεται, παρουσιάζει στους μαθητές του, το φώς του, τη δόξα του, μαζί με τον Μωυσή και τον Ηλία.

Τρίτη: ο Κύριος, ο Κύριος ο οποίος αναγγέλλει στους μαθητές του το τίμιο πάθος του, το θάνατό του, και την Ανάστασή του.

Πρόκειται για μία ευαγγελική περικοπή η οποία αποτελεί μία εικόνα της ίδιας της δικής μας χριστιανικής ζωής: εμείς, μαζί με τον Πέτρο τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη είμαστε καλεσμένοι να προσευχηθούμε, να ανέβουμε μαζί με τον Κύριο στο όρος Θαβώρ.

Και εμείς όπως ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης σε ορισμένες στιγμές της ζωής μας, βλέπουμε καθαρά τη δόξα του μεταμορφωμένου Κυρίου μας, Και εμείς όπως ο Πέτρος ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης λαβαίνουμε το άγγελμα του Πάσχα,, Του Χριστού, της Αναστάσεως του, η οποία όμως περνά πάντοτε από τον Σταυρό, από τον πόνο, από τον θάνατο.

Πραγματικά όλοι εμείς, κατά τις μέρες αυτές που πέρασαν, μέρες δραματικές με αβάσταχτο πόνο, οδύνη, και θάνατο, ζήσαμε με το σώμα μας το πραγματικό άγγελμα του τίμιου πάθους, και του θανάτου, τόσο του Χριστού, όσο και όλων μας.

Σήμερα όλοι εμείς, χωρίς δισταγμό χωρίς ντροπή, κλαίμε, θρηνούμε για τον θάνατο, τόσων παιδιών και τόσων ηλικιωμένων ανθρώπων (ο αριθμός τους είναι υπερβολικός, ενώ κανένας δεν έπρεπε να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο!) τόσων νέων ανδρών και γυναικών, τους οποίους η τραγωδία των πυρκαγιών θέρισε από τη ζωή. Ζούμε στιγμές κατά τις οποίες τα λόγια ο κάθε λόγος μας, είναι περιττά. Ακόμη και ο Κύριος μας πάνω στο όρος Θαβώρ, ζητούσε από τους μαθητές του να μην πουν σε κανένα αυτό που είχαν δει. Είναι σαν να έλεγε και σ’ εμάς ο Κύριος: σκέπασε τον πόνο σου με την προσευχή κάνε τον πόνο σου προσευχή.

Κλαίμε για τον θάνατο των παιδιών…. «Είναι τόσο αθώα», μου έλεγε κάποιος από εσάς αυτές τις μέρες. Αληθινά αθώα τα παιδιά, αθώοι και οι ηλικιωμένοι, αληθινά αθώοι όλοι οι νέοι, όλες οι νέες, θύματα της φωτιάς, θύματα καταστάσεων παράλογων και εγκληματικών για τις οποίες οι ίδιοι και οι ίδιες δεν είχαν καμία ενοχή.

Δεν είναι τώρα η στιγμή ούτε για κατηγορίες ούτε για καταδίκες, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να ξαναφέρουν κοντά μας τους αγαπημένους μας, ούτε να μας μειώσουν τους πόνους και το πένθος μας, ούτε να προσφέρουν ένα βάλσαμο παρηγοριάς στις τραυματισμένες καρδιές μας. Αλλά ίσως είναι κατάλληλη η στιγμή εκ μέρους όλων εκείνων οι οποίοι φέρνουν βαριές ευθύνες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, εκ μέρους όλων, και υπογραμμίζω τη λέξη όλων εκείνων, οι οποίοι και τώρα, και στα χρόνια που πέρασαν, οφείλουν να υψώσουν ένα μεγάλο «ΜΕΑ CULPA» ένα μεγάλο «ΣΥΓΝΩΜΗ» ένα μεγάλο «ΑΜΑΡΤΗΣΑ» για τις παραλήψεις στα καθήκοντά μας, για τόσα και τόσα αμαρτήματα και εγκλήματα τα οποία κατέληξαν σ’ αυτή την τραγωδία.

Κατά τις ημέρες αυτές θρηνούμε και κλαίμε για τους αγαπημένους που χάσαμε, τα άγια και αθώα παιδιά μας… αλλά σαν χριστιανοί οφείλουμε να ατενίσουμε και προς το φως του Κυρίου μας που μεταμορφώθηκε στο Όρος Θαβώρ, του μεταμορφωμένου Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε και απέθανε στον Γολγοθά, από όπου, από τον ένδοξο Σταυρό του, μας κάνει να ατενίζουμε προς την ένδοξη και Αγία Ανάστασή του.

 

+ Ο ΚΑΡΚΑΒΙΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Αποστολικός Έξαρχος

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup